و درد مداوم قرار داشته باشد، متخصص هموروئید ترجیح می‌دهد قبل از اقدام به هر روش تهاجمی درمانی ابتدا روش‌های غیر جراحی را که کمترین میزان آسیب و عوارض را برای بیمار خواهند داشت را امتحان کنند. این درمان‌های غیر جراحی کم تهاجم معمولاً در مطب پزشک متخصص هموروئید و بدون نیاز به بی‌هوشی عمومی فرد و به صورت سرپایی انجام می‌شوند. برای بیمار هزینه کمتری نسبت به سایر روش‌های جراحی خواهند داشت و البته در بیشتر موارد مؤثر و کارآمد هستند. این روش‌ها شامل:

(بستن باند لاستیکی (رابربند

  متخصص هموروئید با قرار دادن یک یا دو باند لاستیکی حلقه مانند در اطراف یک توده هموروئیدی و قطع گردش خون آن به از بین رفتن بافت آسیب دیده طی یک هفته کمک می‌کند. این روش برای بسیاری از مردم مؤثر است.

وجود باندها می‌تواند برای فرد ناراحت‌کننده باشد و حتی ممکن است پس از دو الی سه روز از استفاده شروع به خونریزی کنند

اما به ندرت تشدید می‌شود. عوارض جانبی جدی این روش بسیار محدود و بعید است.

(تزریق (اسکلروتراپی

در روش تزریق متخصص هموروئید با تزریق یک محلول شیمیایی به توده‌ی هموروئیدی ایجاد شده آن را کوچک می‌کند. درحالی‌که تزریق می‌تواند درد و عارضه‌ی کمتری نسبت به روش باند کشی داشته باشد اما ممکن است به اندازه آن مؤثر نباشد.

(انعقاد (مادون قرمز، لیزر و یا دو قطبی

تکنیک‌های انعقادی همراه با استفاده از لیزر، نور مادون قرمز یا گرما می‌توانند باعث تغییر سایز توده بواسیری ایجاد شده شوند به صورتی‌که توده‌ی برآمده‌ در بواسیر داخلی چروک و کوچک شود. همچنین با این کار به کاهش یا قطع خونریزی آن کمک می‌کند.

با وجود اینکه روش‌های انعقادی عارضه و ناراحتی کمتری برای بیمار نسبت به سایر روش‌های غیر تهاجمی ایجاد می‌کند اما، هموروئید در این روش می‌تواند نسبت به روش باند لاستیکی با احتمال بیشتری در آینده عود کند و برای فرد تکرار شود.

در نهایت متخصص هموروئید زمانی تصمیم به جراحی بواسیر فرد می‌گیرد که یا هموروئید فرد در مرحله‌ی پیشرفته و همراه با ترمبوز باشد یا اینکه به درمان‌های غیر جراحی مقاوم بوده و پاسخ درمانی ایده‌آل را نداده باشد.